Κλαρίνο μέχρι το Πεκίνο

Με τους Ολυμπιακούς του Πεκίνου και τα επισόδεια στο Θιβέτ ξύπνησε και η ευαισθησία του κόσμου για τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Κίνα. Για άλλη μια φορά μου έρχονται στο μυαλό αυτά που έχω ξαναγράψει σε αντίστοιχες περιπτώσεις για κατευθυνόμενη κοινή γνώμη.

Προς Θεού, να διευκρινίσω πρώτα τη θέση μου: βρέθηκα στην Κίνα για 2 μήνες το 2002 και είδα από πρώτο χέρι την καταπάτηση βασικών ανθρώπινων ελευθεριών (κυρίως ελευθερία λόγου και τύπου), και φυσικά κάθε βελτίωση στο θέμα αυτό θα έκανε τεράστια διαφορά, μιας και μιλάμε για 1.3 δις ανθρώπων, σχεδόν το 1/4 της ανθρωπότητας… Είμαι επομένως ξεκάθαρα υπέρ της πίεσης της Δύσης στο Πεκίνο για βελτίωση στο θέμα των ανθρώπινων δικαιωμάτων.

Από την άλλη όμως βλέπω κάποια πράγματα που μου φαίνονται τουλάχιστον ύποπτα:

• Τώρα με τους Ολυμπιακούς ξυπνήσαμε; Τόσα χρόνια δηλαδή γιατί κανείς δεν κούνησε το δαχτυλάκι του; Θα μου πεις, τώρα με τους Ολυμπιακούς οι Κινέζοι καίγονται να δείξουν καλό πρόσωπο στη Δύση, οπότε τους πατάμε εκεί που τους πονάει. Από την άλλη όμως, πόσο δύσκολο πιστεύετε είναι να στήσουν οι Κινέζοι ένα θέατρο όπου και καλά υπάρχουν μεγάλα βήματα μπροστά, με προοπτικές κλπ, και μετά το τέλος των Αγώνων να επιστρέψουν στα ίδια και χειρότερα; Μάλιστα με την βοήθεια των συστημάτων ασφαλείας/αντιτρομοκρατίας που θα εγκατασταθούν και πιθανότατα θα παραμείνουν (βλέπε υποκλοπές Vodafone), θα τους είναι πολύ πιο εύκολο να τσιμπήσουν τους πολίτες που παρασύρθηκαν από τις προσωρινές ελευθερίες κατά τη διάρκεια των Αγώνων και είπαν «πράγματα που δεν έπρεπε».
• Βλέπω τον Μπους και τους άλλους να δηλώνουν «εγώ θα είμαι στο Πεκίνο». Σήμερα διάβασα και τον Ζακ Ρογκ, πρόεδρο της Ολυμπιακής Επιτροπής, να ζητά από τη Δύση να σταματήσει την πίεση στο Πεκίνο, γιατί λέει οι Κινέζοι είναι φιλότιμοι και θα παρεξηγηθούν και θα κλειστούν στον εαυτό τους (είπε βέβαια και μια μεγάλη αλήθεια, ότι δηλαδή η Ευρώπη χρειάστηκε 200 χρόνια από τη Γαλλική Επανάσταση για να φτάσει εδώ που είναι τώρα). Τι λες ρε μεγάλε. Για να μην σου χαλάσει εσένα το πάρτυ των πολυεθνικών δηλαδή, εμείς να κάνουμε τουμπεκί; Αν είναι έτσι, να μην πιέζουμε κανένα. Κακώς ας πούμε πιέσαμε την Νότιο Αφρική να λήξει το Απαρτχάιντ, ρισκάραμε να τους θίξουμε και να μην μας μιλάνε πια. Πλάκα μας κάνεις;
• Όσο για τους διαδηλωτές, δεν θέλω να σας τρομάξω, αλλά (ω, Θεέ μου!) υπάρχουν και άλλες χώρες που παραβιάζουν ανθρώπινα δικαιώματα. Αίγυπτος και Σαουδική Αραβία μου έρχονται άμεσα στο μυαλό, για να μην μιλήσω για την γείτονα Τουρκία και θεωρηθώ εθνικιστής… Μήπως να ανοίξουμε λίγο τα μάτια μας;